بارهبری

   یک شب که به منزل شهیدی رفته بودیم، پس از اجوالپرسی وگفتگو، موقع خداحافظی یکی از اعضای خانه جلو آمد وگفت: دونفر از فرزندان شهدا که الان در جمع ما هستند،صیغه محرمیت خوانده اند، خیلی دوست دارند صیغه ی دائم آنها را شما بخوانید.

- اشکال ندارد،یک وقتی مشخص کنند، بیایند دفتر

- دوست داریم همین الان انجام شود.

- مانعی ندارد.به شرطی که مهریه بیش  از چهارده سکه نباشد.

   گفتند:«مهریه صدسکه بهار آزادی است» چندلحظه ای سکوت بود وسکوت. ناگهان دختری که ظاهراً همان عروس خانم بود جلو آمد وگفت: « من بقیه را بخشیدم.مهریه فقط 14 سکه باشد» مراسم اجرا شد وعروس و داماد هم هر کدام سکه ای از دست آقا هدیه گرفتند.

    علامه گران قدر آیت الله مصباح یزدی می فرمایند: اگر امثال بنده شبانه روز تسبیح به دست بگیریم وفقط خدا را شکر کنیم که خدا چنین رهبری را به ما داده، والله معتقدیم که از عهده ی شکر این نعمت بر نمی آییم. رهبر عزیز ما تالی تلو معصوم (ع) است.

  حضرت فاطمه (ع) در پاسخ این سوال که «برای زنان چه چیز بهتر است؟» فرمودند: «برای زنان بهترین چیز آن است که مردان را نبینند ومردان نیز انان را نبینند».

   ونیز در پاسخ پیامبر(ص) که از یاران خویش پرسیده بودند:«زن زمانی به پروردگار خویش نزدیکتر ومقربتر است که درقعر منزل خویش اقامت گزیند».

   پیامبر (ص) (چون پاسخ فاطمه را شنید)فرمود: فاطمه پاره تن من است.

    البته روشن است که بیرون آمدن زنان مادامی که سبب انجام حرامی نشود،حرمت نداردو احیاناً به خاطر پاره ای از امور رجحان یا لزوم پیدا میکند ومنظور از این روایات این نکته می باشدکه بهتراست زنان بدون جهت وضرورت خود را در معرض دید مردان بیگانه قرار ندهند.

پرستویی که مقصد را در کوچ می یابد از ویرانی لانه اش نمی هراسد.

شهیدمرتضی آوینی

   جبرییل علیه السلام خدمت رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم آمدند وبه ایشان عرضه داشتند: ای محمد! هر طور می خواهی  زندگی کن بالاخره می میری ، هرچه می خواهی دوست بدار بالاخره از آن جدا می شوی ، هر عملی می خواهی انجام بده بالاخره آن عمل را ملاقات می کنی؛

ای محمد! شرف مومن در نماز شب است.

عزت او در اذیت نکردن مردم.

(بحار الانوار ج 68 ص 67)

مکه برای شما...فکه برای من...

بالی نمی خواهم...این پوتین های کهنه هم می توانند مرا به آسمان ببرند...

شهید سید مرتضی آوینی

   عمر در بخشی از نامه ی خود به معاویه نوشته است...«وقتی درب خانه را آتش زدم (آنگاه داخل خاته شدم) ولی فاطمه درب خانه را حجاب خود قرار داد ومانع از داخل شدن من واصحابم شد. با تازیانه  آن چنان بر بازوی او زدم که مانند دملج (بازوبند) اثر آن بربازوی او ماند ؛ آنگاه صدای ناله او بلند شد آنچنان که نزدیک بود به حال او رقت کنم و دلم نرم شود ، ولی به یاد کشته های بدر واحد که به دست علی (ع) کشته شده بود، افتادم، آتش غضبم افروخته تر شد وچنان لگدی بر درب زدم که از صدمه آن جنین او (به نام محسن) سقط شد...(فعندَ دَلِکَ صَرَخَت فاطِمهُ صَرخَهً...فَقالَت یا ابتاهُ یا رسول اللهِ هَکَذا کانَ یُفعَلَ بِحَبیبَتِکَ وَ ابنَتِکَ...) در این هنگام فاطمه چنان ناله زد، سپس فریاد زد: ای پدر بزرگوار ای رسول خدا! این چنین با عزیز دلت و دخترت رفتار کردند.سپس فریاد کشید: فضه به فریادم برس که فرزندم را کشتند. سپس به دیوار تکیه داد من او را به کنار زده داخل خانه شدم. فاطمه در آن ال می خواست مانع (بردن علی) شود؛ من از روی روسری چنان سیلی به او زدم که گوشواره از گوشش به زمین افتاد...

بحار الانوار(چاپ جدید) ج 30،ص 293(چاپ قدیم) ج 8،ص 230

ریاحین الشریعه ج 1

تار و پود مصطفی یک لاله بود آنهم بسوخت...

درظلمت شب سپیده را می بردند

  بربال ملک شهیده را می بردند   

خم شد کمر علی از این واقعه چون

زهرای کمر خمیده را می بردند

   پیامبر اکرم (ص) در بحبوبه ی شداید روز قیامت امیرالمومنین (ع) را به سراغ فاطمه زهرا(س) می فرستد تا در جایگاه شفاعت قراربگیرند.

پس امیرالمومنین (ع) می فرماید:ای فاطمه! از اسباب شفاعت چه داری وبرای روز سخت چه مهیاساخته ای؟

پ فاطمه(س) در جواب می فرماید:یا امیرالمومنین! در این جایگاه دو دست بریده ی عباس ما را کفایت می نماید.